W Turcji znajdują się szczątki olbrzymiego statku, a lata badań z dużym prawdopodobieństwem wskazują, że to pozostałości biblijnej arki Noego

Informacja o niezbadanym jeszcze okręcie szybko przedostała się do mediów, ponieważ o znalezisku już w 1960 roku poformowało czasopismo „Life Magazine”. Wiadomość ta wzbudziła wielkie emocje, które ugasiły pierwsze doniesienia naukowców: to nie statek, lecz naturalna formacja. Badania przerwano i powrócono do nich dopiero po 17 latach.

Góra Ararat to masyw wulkaniczny

Zarys statku widoczny z powietrza nie dawał spokoju wielu naukowcom, m.in. Ronowi Wyattowi, który 1977 roku postanowił podjąć się ekspedycji badawczej. Uzbrojony w wykrywacze metalu, naziemne radary penetrujące i sprzęt do analizy chemicznej, stanął u podnóża góry pełen nadziei, że znajdzie odpowiedź na nurtujące wszystkich pytanie: czy historia Noego jest prawdziwa?

Ron Wyatt postanowił przebadać zbocze centymetr po centymetrze

Zespół Wyatta zaczął od mapowania terenu za pomocą georadaru i stwierdzono, że liczne mikrofale odbijają się od twardych obiektów, których układ tworzy strukturę łodzi, na co miało wskazywać ułożenie belek nośnych i przegród. Na podstawie zdjęć radarowych odtworzono oryginalną strukturę statku.

Tak według badaczy miał wyglądać plan statku

Kolejny etap badań obejmował analizy chemiczne. Okazało się, że w badanej glebie jest spora ilość skamieniałego drewna. Skamieliny występowały pionowymi pasami, tak jak przebiegały bele stanowiące szkielety dawnych statków. Naukowcy byli już więc pewni, że to nie naturalny obiekt, ale dzieło ludzkich rąk.

W ziemi wyraźnie widać regularne pasy utworzone przez drewnianą konstrukcję