Bieda — jeden z najgorszych słowiańskich demonów. Powiedzenie „Bieda aż piszczy” ma inne znaczenie, niż nam się wydaje

Aby pozbyć się niszczycielskiego demona, zazwyczaj podrzucano go nielubianemu sąsiadowi lub komuś z rodziny, kogo nie dążyło się sympatią. Do dziś niektórzy wierzą, że biedę, czyli nieszczęście można „zadać” drugiemu człowiekowi. Był też inny sposób na wypędzenie potwora. Należało podstępem skłonić Biedę, aby wcieliła się w jakieś naczynie. Następnie szczelnie je zamykano i zakopywano na rozdrożu. Ktoś informował okolicznych mieszkańców o zakopanym tam skarbie. Chciwi ludzie udawali się we wskazane miejsce i wykopywali Biedę.

Nie czekał na nich żaden skarb, tylko pasma niekończących się nieszczęść. Demon miał nowego właściciela, którego mógł do śmierci gnębić. Wszystko zaczynało się od nowa. Demon wysysał z domowników siły witalne, sprowadzał, nieszczęścia, zgryzoty i troski. Bieda była jednym z najgorszych słowiańskich demonów, o którym pamiętano przez wieki. To właśnie Biedą straszono dzieci, opowiadano o niej przerażające historie, wymyślano powiedzenia i przysłowia, które funkcjonują do dziś.