Czym jest „głód skóry” i dlaczego stał się problemem współczesnego pokolenia?

Według dr Field również obecność gadżetów w rękach ludzi, odegrała decydującą rolę w zmniejszaniu częstości dotykania. Było to szczególnie widoczne na lotnisku: osoby czekające na loty nie dotykały się, nie ściskały, nie trzymały się za ręce. Większość z nich była pochłonięta scrollowaniem swych telefonów. To samo można powiedzieć o ludziach, którzy jedzą obiad w kawiarni. Coraz mniej trzymają się za ręce, dotykają się nawzajem lub patrzą sobie w oczy. Działania te zostały ponownie zastąpione smartfonami.

Wróćmy do kliniki dr Olaussona, gdzie przypadkowe głaskanie „ożywiło” mózg pacjentki w beznadziejnym stanie. Po tym incydencie lekarze przeprowadzili wiele testów i odkryli niezwykłą reakcję ludzkiego ciała na delikatne dotknięcia, którą nazwali „efektem pieszczoty”.

Jak dowiedział się dr Olausson, podczas głaskania aktywowane są te same części mózgu, które pracują, gdy patrzymy na kogoś, w kim jesteśmy zakochani i gdy matki patrzą na swe nowo narodzone dzieci. Włókna nerwowe wysyłające sygnały do tych części mózgu, naukowcy nazywali a-dotykowymi aferentami, potocznie „nerwami miłości”.

Naukowcy z University of Oxford i University of Liverpool im. Johna Moorsa poszli dalej i postanowili zbadać, w jaki sposób kojący delikatny dotyk działa na człowieka. Podczas badania obserwowali dzieci podczas pobierania krwi z palca. W momencie zabiegu niektóre dzieci były delikatnie gładzone po wewnętrznej stronie przedramienia za pomocą miękkiej szczoteczki. Dzieci te tolerowały nakłucie palca znacznie spokojniej, a ich aktywność mózgu związana z bólem zmniejszyła się nawet o 40%.

Dało to naukowcom możliwość nie tylko ustalenia, że większość „nerwów miłości” jest skoncentrowanych w obszarze wewnętrznej powierzchni przedramienia, ale także obliczenia optymalnej prędkości głaskania: wynosi ona 3 cm skóry na sekundę.

Jeśli chcesz pocieszyć ukochanego, spróbuj pogłaskać go w ten sposób.