Kierowca autobusu przyglądał się samotnemu małemu chłopcu… Powód, dla którego to robił, jest poruszający!

Niedawno, przeglądając Internet, natrafiłem na bardzo poruszającą historię, którą podzielił się jeden mężczyzna. Nie podał imienia i nazwiska i chociaż jego historia jest bardzo prosta, pokazuje, jak ważna jest dobroć ludzi i pomoc, jaką mogą okazać.

Przeczytajcie sami:

Przeglądałem listy od matki, przypomniała mi się historia, która przydarzyła mi się wiele lat temu, a zrozumiałem ją niedawno.

Byłem jedynym dzieckiem moich rodziców. Matka późno wyszła za mąż i to i tak był cud, że urodziłem się zdrowy i cały. Byłem kochany przez wszystkich.

Moja matka zaczynała pracę bardzo wcześnie rano. Najpierw przygotowywała mnie do żłobka, jechaliśmy najwcześniejszym autobusem, mama odprowadzał mnie do budynku, oddawała w opiekę nauczyciela i szybko biegła na kolejny autobus, żeby zdążyć do pracy.

Niestety, często się spóźniała i przez to została wezwana do kierownika, który nie chciał słuchać usprawiedliwień i zagroził, że ją zwolni. O prace było trudno, a wiadomo było, że tylko z wypłaty ojca się nie utrzymamy. Matka z ojcem podjęli trudną decyzję, że będę musiał sam dojeżdżać do żłobka. Miałem trzy lata.

brightside.me

159605-R3L8T8D-650-557870_600

Chciałem być dzielny i nie płakać. Jednak bardzo bałem się drogi z przystanku do przedszkola. Mama też się bała. Jednak nie było innego wyjścia.

Po pewnym czasie zacząłem dostrzegać, że kierowca autobusu, którym jeździłem bardzo wolno rusza z przystanku i przyspieszał dopiero gdy docierałem do bramy przedszkola. Czułem się pewniej i bezpieczniej.

Po kilku latach spotkałem tego kierowcę, który woził mnie co rano do przedszkola. Kierowca uśmiechnął się na mój widok i powiedział: Cześć, mały chłopcze! Ale urosłeś! Pamiętasz, jak woziłem cię do przedszkola?

Wiele lat minęło od tamtego czasu, ale nigdy nie zapomnę, że ten mężczyzna przejmował się tym, żebym doszedł bezpiecznie do szkoły i przez nikogo nieproszony dbał o mnie. Jego prosty akt dobroci dał mi wiarę i ludzi i potrzebną odwagę.