Radziecki eksperyment z brakiem snu to jedno z najbardziej przerażających badań, jakie kiedykolwiek przeprowadzili naukowcy

Po 14 dniach zdecydowano się na nieoczekiwany i nieplanowany krok: podjęto kontakt z izolowanymi przez interkom i poinformowano ich, że odbędzie się sprawdzanie mikrofonów i drzwi zostaną otworzone. Ich karne zachowanie w tym czasie miało być nagrodzone natychmiastowym uwolnieniem jednego z nich. Odpowiedź mężczyzn na ten apel była zaskakują: „Już nie chcemy być uwolnieni”.

Z czasem uwięzieni mężczyźni już nie chcieli wychodzić na wolność

Następnego dnia postanowiono wyłączyć dopływ eksperymentalnego gazu pozbawiajacego potrzeby snu i wypełniono pomieszczenie świeżym powietrzem. Trzech spośród pięciu więźniów zaczęło przez mikrofony rozpaczliwie błagać o ponowne włączenie gazu. Naukowcy zdecydowali jednak o zakończeniu przed czasem eksperymentu i wysłali żołnierzy, by przyprowadzili mężczyzn.

Taki przerażający był stan pomieszczenia, w którym przetrzymywano 5 mężczyzn

Po otwarciu drzwi izolowani zareagowali panicznym krzykiem. Żołnierze również nie mogli powstrzymać emocji po tym, co tam zobaczyli: 4 żywe osoby nie przypominały już ludzi. Mężczyźni byli też mocno poranieni: mieli poodrywane mięśnie od szkieletu, brakowało im fragmentów ciała, które sami sobie wyrywali. Stan zapasów jedzenia wskazywał, że nie jedli od około 5 dnia swojego pobytu w zamknięciu.

Po dwóch tygodniach eksperymentu zamknięci ludzie stracili dużą cześć swego człowieczeństwa

Z analizy treści ich żołądka wynikało, że zjadali oderwane samym sobie kawałki tkanek. Choć byli w potwornym stanie wiąż żyli i domagali się pozostawienia ich w zamknięciu. Podczas próby ich wyprowadzenia z izolacji zginął jednej żołnierz. W pomieszczeniu znajdowały się też zwłoki piątego członka eksperymentu. Jego ciało było mocno okaleczone, a powyrywanymi kawałkami jego ciała zatkano odpływ wody, dzięki czemu w pokoju powstał mały basen o głębokości kilku cali.

Autodestrukcja – to do niej prowadzi brak snu