Gdy jej teściowa zmarła, Tina całkowicie przewartościowała opinię o niej i doszła do ważnych wniosków

Życie z teściami nie jest łatwe. Wielopokoleniowe rodziny czasami świetnie się dogadują, a czasami to niekończące się pasmo walki. Każdy rodzic ma wizje tego, jakby chciał wychować dzieci, co im wpoić i jak się z nimi porozumiewać. Jednak, gdy do wszystkiego zaczynają wtrącać się dziadkowie zaczyna być trudniej. A zwłaszcza, gdy dziecko zorientuje się w panujących zwyczajach i zacznie je wykorzystywać. 

Tak było w przypadku Tiny, która dopiero po śmierci teściowej dostrzegła i opisała, co było powodem konfliktów z teściową, a co teraz wydaje się tak nieważne.

Do mojej teściowej: Myliłam się, że zawsze zabierałaś mi głos. Dawałaś im wszystko, czego chcieli! Nigdy nie powiedziałaś nie, gdy prosili o cokolwiek. Druga porcja deseru. Cukierki przed obiadem. Kilka minut więcej w kąpieli. Pieniądze na lody.

Jak bardzo starałam się okazywać ci szacunek i akceptację, kiedy chciałam się upewnić, że nie rozpuścisz moich dzieci. Nie chciałam, byś zamieniła je w samolubów, którzy dostają, co tylko chcą. Myślałam, że nigdy nie nauczą się czekać na swoją kolej, gdy ich babcia spełnia ich zachcianki, ledwie otworzą usta.

Tuliłaś ich jeszcze długo po tym, jak zasnęli. Nie rozumiałaś, że muszą nauczyć się zasypiać sami. 

Biegłaś do nich, gdy tylko usłyszałaś jakiś dźwięk. Jak mają nauczyć się sami uspokajać?

Czułam niechęć, gdy kupowałaś im wymarzone i drogie prezenty na urodziny albo gwiazdkę. Wiesz jak czuje się rodzic, gdy dziecko nie czeka na prezent od ciebie?

Wiesz jak kochali popołudnia z tobą. Robiłaś im ulubione rzeczy, 3 różne dania dla 3 chłopców. Zawsze miałaś niespodziankę, zawsze jakiś prezent. Mówiłam, że to niepotrzebne, ale ty nie słuchałaś. Spędziłam dużo czasu myśląc, jak ci powiedzieć, że ich rozpuszczasz.