9 uwag psychologów, które pomagają zrozumieć, dlaczego dzieci kłamią. Ta wiedza pomoże Ci oduczyć je tego negatywnego zachowania
Numer 8 Denerwowanie rodzica
Dzieci kochają swoich rodziców i nie chcą ich denerwować, dlatego ukrywają różne informacje lub mówią kompletną nieprawdę. Wolą się uwikłać w sieć kłamstw niż wkurzyć rodzica. Dorośli powinni więc zawsze panować nad swoimi emocjami, gdy dzieci spowiadają się ze swoich błędów. Napady gniewu tylko zniechęcą dziecko do szczerych wyznań.
Numer 7 Nie kłamstwo, a fantazja
Dzieci nie mają jeszcze właściwej orientacji w otaczającej ich rzeczywistości i mylą ją z fikcją (zarówno bajkową, jak i pochodzącą z własnych marzeń). Opowiadają niestworzone rzeczy i mocno przeżywają swe słowa, choć nie mają one pokrycia w faktach. Przy tego rodzaju kłamstwie, rodzice powinni być bardziej wyrozumiali, ponieważ zdecydowana większość maluchów przestaje nadmiernie fantazjować wraz z wiekiem.
Numer 6 Kłamią, bo nie pamiętają
Małe dzieci są przeważnie chaotyczne i roztrzepane, a także dość szybko zapominają. Kiedy więc są o coś pytanie, a nie pamiętają zdarzeń czy rzeczy, o których mówi dorosły, to wymyślają swoją odpowiedź. Nie widzą w tym nic złego, ponieważ czują, że własnie tego od nich wymagano: udzielenia odpowiedzi.
Numer 5 Kłamią, by być grzeczne
Dzieci są doskonałymi obserwatorami i nagminnie powielają zachowania, które dostrzegają u dorosłych, a prawda jest taka, że nasza codzienność wypełniona jest „kłamstwami w dobrej wierze”. Dzieci szybko orientują się, że pewne kłamstwa stosuje się po to, by zadowalać rozmówcę lub nie sprawić mu przykrości i są wymagane, np. chwalenie i cieszenie się z prezentu, który nam się nie podoba.