Chłopiec napił się brudnej wody. Po kilku tygodniach jego brzuch wyglądał tragicznie!

Kiedy wreszcie udało się zgromadzić odpowiednią sumę (minęło aż 3 lata), wraz z pięcioma przyjaciółmi wróciła do Ugandy i podjęli się budowy studni dla tamtejszych mieszkańców oraz George’a.

Pochodzę z miejsca, gdzie ludzie mają prywatne baseny i wodne łóżka. George, jego rodzina i ich sąsiedzi mieszkają w zanieczyszczonym otoczeniu. Ci ludzie swoimi białymi uśmiechami poprosili mnie o coś tak błahego, jak woda. Czysta woda — to wszystko, czego chcieli — mówi Isabell.

Gdy studnia została wybudowana, cała wieś tańczyła z radości. Dostęp do czystej wody był największym pragnieniem ich życia. Dzięki Isabell z pewnością już nikt nie będzie spragniony. Niewiarygodne, że ludzie z najodleglejszych zakątków świata potrafią się cieszyć z tak błahych dóbr, jak woda. My nie doceniamy, że mamy jej pod dostatkiem i często ją marnujemy. Warto się więc zastanowić nad jej racjonalnym wykorzystaniem.