150 lat temu nie bała się mówić głośno o tym, co inni pomijali. Demaskowała zło i dbała o najbiedniejszych za nic mając sobie panujące układy

To, co Nellie tam zobaczyła przeszło jej najgorsze wyobrażenia. W pokojach przystosowanych dla 800 pacjentów mieszkało ich 1600. Do jedzenia chorzy dostawali suchy chleb, paskudny kleik i zepsute owoce. Chorzy byli kąpani po kolei raz w tygodniu w jednej wodzie. Wszędzie było pełno szczurów. Pacjenci byli bici, wiązani i kopani. Na porządku dziennym było szarpanie za włosy i podtapianie w lodowatej wodzie.

Strażnicy karali każdego, kto powiedział, choć złe słowo. A lekarze i tak nie wierzyli, przecież chorzy psychicznie ludzie nie mieli prawa mówić. Po przyjęciu do szpitala Nellie zaczęła zachowywać się normalnie, ale nikt nie zwracał na to uwagi, była traktowana jako szalona. Zauważała, że było tam wielu zdrowych ludzi. Kiedy pracodawca próbował ją wydostać, lekarze nie chcieli się zgodzić, twierdząc, że jest szalona.

Na szczęście udało się ją wyciągnąć ze szpitala, a ona napisała raport, który obiegł cały świat i przyczynił się do dokładniejszych kontroli i poprawy warunków chorych osób.