Aby córki nie zorientowały się, gdzie pracuje, codziennie obmywał się w publicznej toalecie. Czy faktycznie miał się czego wstydzić?

Nie miałem pojęcia, co powiem córce, gdy wrócę do domu, kiedy zapyta o opłatę za szkołę. Urodziłem się biedny i wierzę, że nic złego nie może przytrafić się biednej osobie. Po skończonej pracy sprzątacze usiedli przy mnie i zapytali, czy uważam ich za braci. Zanim zdążyłem cokolwiek odpowiedzieć, wręczyli mi zarobek za jeden dzień. Kiedy próbowałem odmówić, powiedzieli:

Będziemy dziś głodni, ale twoja córka pójdzie do college’u.

Nie byłem w stanie nic odpowiedzieć. Tego dnia nie wziąłem prysznicu, wróciłem do domu jako sprzątacz.

Moja córka nie długo skończy uniwersytet. Nie pozwala mi chodzić do pracy, lecz i tak pracuję w niepełnym wymiarze godzin. Często chodzimy do miejsca, w którym pracuję i karmimy moich współpracowników. Śmieją się i pytają, dlaczego to robimy? Moja córka im odpowiada:

Tego dnia wy wszyscy głodziliście się dla mnie, abym stała się tym, kim jestem. Módlcie się za mnie, abym mogła robić to każdego dnia.

Teraz nie czuję, że jestem biednym człowiekiem. Ten, kto ma dzieci, nie może być biedny.

– Idris