Nad Islandią pojawiła się zorza w kształcie Feniksa. Ludzie na chwilę wstrzymali oddech!

Aurora borealis była również uważana za tzw. Most Bifröst, świecący i pulsujący łuk, który prowadził poległych w bitwie do Walhalli, ostatecznego miejsca spoczynku wojowników. Z kolei Saamowie, lud zamieszkujący Laponię wierzy, że zorza to ich przodkowie, którzy przybyli ich odwiedzić. Finowie z kolei sądzili, że zorzę stworzył mistyczny lis. Jego puszysty ogon rozpryskiwał śnieg i rzucał iskry w niebo.

.

Indianie Salteaus ze wschodniej Kanady i Kwakiutl oraz Tlingit z południowo-wschodniej Alaski wierzyli, że zorza to duchy tańczące na niebie. Inuici, grupa rdzennych ludów obszarów arktycznych i subarktycznych uważali, że kolorowe światła na niebie to taniec duchów zwierząt.

Tak naprawdę zorza powstaje na skutek burz magnetycznych na Słońcu. Ze Słońca wyrzucana jest ogromna ilość naładowanych cząsteczek o wysokiej energii. Tworzą wiatr słoneczny, który dociera do Ziemi i oddziałuje z polem magnetycznym. Kolor zorzy zależy od wysokości, na której następuje wzbudzenie atomów i od rodzaju atomu.