Wszyscy zastanawiali się, dlaczego rzeźba w muzeum jest zakryta, dopiero po przeczytaniu notatki odkrywali prawdę

Artyści ścigają się, by zaskoczyć widzów, przyciągnąć ich do swoich dzieł, często zaskoczenie jest najważniejszym elementem ich pracy.

Sztuka nowoczesna zaskakuje często, ale nie kunsztem i wykonaniem, ale niezrozumiałą dla wielu osób koncepcją. Każdy chce dopisać do zwykłego przedmiotu jakąś idee, by stać się prekursorem nowej dziedziny sztuki. Często dla wielu takie „działa” są nie tyle odkrywcze, ile szalone. Wydaje się, że więcej osób dobrze odbiera sztukę, która powstała przed stuleciami.

Sztuka przez wielki rozwijała się i zmieniała, a najważniejszy zawsze był kunszt. Do dziś podziwiamy dzieła Michała Anioła czy Da Vinciego, które są synonimem wielkiej sztuki. Odwiedzamy muzea, by na żywo zobaczyć dzieła wybitnych twórców, przekonać się na własne oczy, czy to prawda, co mówią o tych dziełach. Czy są to obrazy, czy rzeźby. Nie trzeba jednak szukać daleko w przeszłości, by odnaleźć naprawdę wybitnych artystów.

Wielkie zdziwienie pojawiło się na twarzach odwiedzających muzeum w Waszyngtonie. Kiedy na wystawie pojawił się zegar zakryty ochronnym płótnem. Ludzie zastanawiali się, dlaczego tak zrobiono, czy zegar trzeba było chronić, czy coś się zepsuło? Nikt nie wiedział, wszystko wyjaśniło się po przeczytaniu notatki przy rzeźbie. Jej autorem jest Wendell Castle, który wykonał ją w 1985 roku.  Rzeźba wykonana przez artystę nosi nazwę „Ghost Clock”.

Jak można przeczytać na notatce:

Na pierwszy rzut oka „Ghost Clock” wydaje się starym zegarem dziadka przykrytym białą płachtą, obwiązany sznurem. Jednak bliższe przyjrzenie się odkrywa mistrzowskie złudzenie: rzeźba wykonana jest w całości z ręcznie wyrzeźbionego laminowanego mahoniu. Dbając o każdy detal, Castle odtworzył fakturę miękkiej tkaniny, dopełniając iluzję, barwiąc „materiał” na biało, a podstawę „zegara” na kolor orzechowy. Dzieło jest ostatnim z zegarów stworzonych przez artystę w latach. 80., który w przeciwieństwie do innych nie zawiera mechanizmu. Jego złowroga nieruchomość i cisza sugeruje nieskończoność – brak czasu.