Urodził się bez rąk oraz nóg i został zawodowym fotografem. Jego zdjęcia są sumą kunsztu artysty i siły jego charakteru!

Achmad lubi etykietek. Nie chce, by inni patrzyli na niego przez pryzmat jego ciała, współczuli mu, widzieli w nim biednego człowieka. Jak sam mówi, jest przede wszystkim fotografem. O tym, czy ma talent powinny świadczyć tylko jego zdjęcia. – Nie chcę, aby ludzie widzieli moje zdjęcia i myśleli o tym, kim jestem – po prostu chcę, aby zobaczyli moją twórczość – powtarza.

Fotografuje używając ust, twarzy i dodatkowej skóry, którą ma na ramionach. Nie tylko spust aparatu obsługuje w ten sposób. W podobny obrabia zdjęcia w programach graficznych. Nie narzeka na życie, które przyszło mu wieść i na przeciwności, z którymi musi sobie radzić. Kolejne zrealizowane cele i dosięgnięte marzenia rekompensują mu niedoskonałości ciała. Co najlepsze, świat poznał go właśnie dzięki jego fotografiom. Niepełnosprawność nie miała wielkiego wpływu na odbiór jego sztuki.

Achmad  bardzo dłogo ukrywał się za swoimi pracami. Na jego stronie próżno było szukać informacji o tym, z czym się zmaga. Łzawe historie nigdy nie były w jego stylu. Dopiero po jakimś czasie opowiedział o tym, jak uczył się wszystkiego i wszystkich trudnościach, które napotkał na swej drodze. Dziś jego historia może służyć za przykład tego, ile  możemy osiągnąć tylko dzięki pasji i zaangażowaniu. Kiedy poniesiecie porażkę i będziecie chcieli się poddać pomyślcie o nim.

Przypomnijcie sobie tego młodego fotografa i jego słowa, które dają do myślenia: – Jeśli chcesz robić coś dobrze, zapomnij kim jesteś, pamiętaj tylko o tym, kim chcesz być. Tylko to powinno Cię obchodzić. 

To cudowne motto powinien zapamiętać każdy z nas.