Jeśli musisz krytykować, rób to konstruktywnie!

Bycie rodzicem nie jest łatwe, trzeba wymagać i czasem powiedzieć coś, co może sprawić przykrość. Dlatego trzeba nauczyć się krytykować z głową i dowiedzieć się, co to w ogóle jest konstruktywna krytyka i jak ją stosować. Nie tylko wobec dzieci, ale wobec innych. 

Konstruktywna krytyka to nic innego jak wyrażenie swojej opinii bez wydawania wyroku i są mieszanką negatywnych i pozytywnych treści. Jeśli twoja druga połowa zrobi pierwszy raz obiad i nie wyjdzie mu to nie mów „To jest niedobre, nie wyszło ci” lepiej docenić inicjatywę i dodać, że jeśli dodałby szczyptę soli i piekł trochę dłużej to osiągnąłby mistrzostwo. Ludzie nie lubią, gdy mówi się im, co robią źle i wytyka im błędy. To podcina skrzydła i sprawia, że ludzie boją się próbować, by nie ponieść kolejnej porażki. Jest to bardzo ważne zwłaszcza w stosunku do dzieci, które robią wszystko, by zaimponować swoim rodzicom.  Nie miej zatem pretensji, że jeśli skrytykujesz przygotowane danie, nie będzie więcej niespodzianek.

Jak konstruktywnie krytykować dzieci?

Gdy widzisz, że dziecko robi coś złego lub niebezpiecznego od razu je karcisz. Jednak gniew nie jest rozwiązaniem i zamyka dziecko, zwłaszcza kiedy krzyczysz. Dziecko szybko uodparnia się na krzyk rodzica i nie słucha. Zamiast krzyczeć i grozić dziecku (Zostaw to, bo dostaniesz karę!) spróbuj inaczej, powiedz spokojnym głosem: „Nie podoba mi się to, co robisz. Proszę przestać, bo może stać ci się krzywda a wtedy byłoby mi bardzo smutno.”

6 sposobów na konstruktywną krytykę:

1. Opisz problem, zamiast wydawać wyrok

Jeśli dziecko jest słabe z matematyki, nie mów, że jest matematyczną nogą i że jest głupi. Lepiej opisać problem. „Jesteś dobry z różnych przedmiotów, ale z matematyka masz problemy. Musisz poświecić jej więcej czasu, żeby mieć lepsze stopnie. Może pouczymy się razem?” Dziecko nie będzie czuło się głupie i nie dojdzie do wniosków, że skoro mu nie wychodzi to, po co się starać.

pbs.org