Pacjentka prosi pielęgniarkę, aby wyczyściła jej lodówkę. Kiedy kobieta otwiera drzwi, widzi coś, co chwyta za serce…

Płakałam. Nigdy wcześniej nie doświadczyłam czegoś podobnego. Nagle zdałam sobie sprawę, że moje pragnienia są śmieszne. Wyczyściłam lodówkę i poszłam do samochodu. Wiedziałam, że nie mogę spokojnie wrócić do domu, wiedząc, że ona nie ma co jeść. Za swoje pieniądze kupiłam jej jedzenie na kilkanaście dni.

Nie napisałam tego, aby pochwalić się tym, co robiłam. Chciałam pokazać, że na świecie żyje mnóstwo osób, które mają gorzej niż my. Czasami są tuż obok. Otworzyłam oczy i zrozumiałam, że muszę przestać martwić się o to, czego nie mam, a docenić to, co posiadam.

Tak właśnie jest w naszym życiu. Zupełnie nie doceniamy tego, co mamy, dopóki tego nie stracimy. Gdy czegoś zabraknie zdajemy sobie sprawę, jakie to było ważne. Nie zwracamy uwagi, że mamy co jeść, gdzie spać czy w co się ubrać. Narzekamy za to na za mały dom, stary samochód, kiepski model telefonu czy niemodne ubrania. Zazdrościmy ludziom, którzy to wszystko posiadają, ale nie dostrzegamy tych, którzy nie mają niczego.