„Chcę usunąć moją matkę ze swojego życia” – powiedziała na głos i dopiero wtedy dotarły do niej własne słowa

Przeprowadzałam tego dnia wykład dla sporej grupy ludzi, około 200 osób. Publiczność była związana ze szkolnictwem – nauczyciele, wychowawcy, dyrektorzy placówek. Rozmawialiśmy na tematy związane z psychologią interakcji i komunikacji. Wykład poszedł bardzo dobrze, więc był czas, by porozmawiać. Słuchacze byli aktywni i rozumieli, jak ważne są poruszane zagadnienia. Po kilku ogólnych pytaniach zaczęły pojawiać się bardziej osobiste. 

„Jak radzić sobie z moją matką?” – Zapytała kobieta w pierwszym rzędzie. Była zdenerwowana, kiedy zapytałam jej, co przez te słowa rozumie. Kobieta nie wytrzymała i powiedziała: „Matka zawsze wiedziała, co jest dla mnie lepsze. Miała mnóstwo reguł, nie pozwoliła mi nigdy mieć własnego zdania, cały czas mnie kontrolowała i mówiła, co mam zrobić. Teraz odpuściła mi, ale wszystko powtarza się na mojej córce. Patrzę, jak zmusza ją do jedzenia, kiedy ta nie chce, jak dyktuje jej, jak powinna odrabiać zadania, jak się ubierać. A ja nie potrafię nic z tym zrobić. Próbowałam wiele razy, ale matka nie słucha mnie zupełnie.”Zapytałam ją wtedy: „Jak próbowałaś to wytłumaczyć mamie?”