Żona zostawiło go tylko przez dwa dni z dziećmi. To wystarczyło, aby docenił, ile trudu musi włożyć w opiekę nad nimi!

Zrozumiałem, jak to jest być zamkniętym w domu przez 10 lat.

Doświadczyłem, jak to jest nie móc spokojnie zjeść i odpocząć w ciszy.

Wiem, co to znaczy być fizycznie i psychicznie wyczerpanym. Chciałem spać 20 godzin bez przerwy, a po trzech godzinach obudził mnie płacz dziecka. Dwa razy zasnąłem w butach.

Rozumiem, że matka musi stale się poświęcać.

Rozumiem, że to jest bardziej męczące niż 10 godzin w pracy zajmując się finansami.

Rozumiem jakie to frustrujące, kiedy się nie ma oparcia w mężu.

Rozumiem, jak to jest być przez cały dzień zamkniętym w domu, podczas gdy życie toczy się na zewnątrz. Nie spotykałaś się z przyjaciółmi, nie uprawiałaś sportu.

Rozumiem, jak bardzo byłaś zraniona, gdy moja matka pouczała się jak zajmować się naszymi dziećmi. Nikt nie zna dziecka lepiej niż własna matka.

Bycie matką to podjęcie największego zobowiązania, którego nikt nie docenia. Nie dostajesz za to przecież wypłaty.

Piszę ten list, aby ci powiedzieć, że tęsknię za tobą oraz dlatego, żeby przekazać ci coś bardzo ważnego:

„Jesteś bardzo dzielna. Jesteś wielką żoną i matką. Podziwiam cię!”